Diary ng Sales Lady Entry no. 9
Nasa Olongapo tayo ngayon bilang teacher ng Senior High School
Statistics ang subject at ang mga estudyante ay mas matatangkad pa sa akin. Magsisinungaling ako sa'yo kung sasabihin ko na hindi ako kinakabahan. Syempre kinakabahan ako. Parang reporting lang naman sa college except magbibigay ako ng grade this time.
Nag-alala ang mga magulang ko kasi baka daw mabully ako ng mga estudyante na makukulit
Ang katwiran ko naman ay hindi ako nabully ng kasing edaran ko sa school.. Iyong mas bata pa kaya sakin?
Magkaka-iba tayo ng preference kung paano matuto. Challenge para sa akin kung paano makuha ang atensyon ng mga estudyante.
Ang cool ng color coding ng mga tricycle at jeep.
[***shout out po kay Tita Blenn.. Thank you po sa pag-guide sa akin sa first week ko sa Olongapo. Thank you! Thank you!]
Ano ang dapat ibigay ng anak sa magulang?
Responsibilidad ba ng anak na itaguyod ang mga magulang o responsibilidad ng magulang ang sarili nila?
Ahmm.. Hindi ko ma-figure out actually, kaya isusulat natin dito. Baka sakali maglinaw ang mga iniisip ko.
Siguro, kung may ranking ang mga scholar with regards to "Utang na Loob". Babagsak ang rank ko sa pinakamababa o baka negative pa.
Kung matagal ka nang nagbabasa sa blog na ito. You should know by now that I am a scholar. Habang matiyagang nagbubungkal ng lupa ang mga magulang ko sa bukid hindi nila ma-figure-out kung paano kami pag-aaralin ni Ate Jem. Mabuti na lang at may mga kamag-anak kami na nagmabuting loob. May mga scholarship program din ang gobyerno. Option din ang varsity scholarship. Ang suma ng mga bagay-bagay ay naka-ipon kami ng limpak limpak na utang na loob.
"Utang na loob"
-utang na tinanggap mo sa iyong kalooban na hindi mo kayang bayaran ng equivalent value kaya naisip mo na i-offer ang serbisyo mo sa pinagkaka-utangan bilang kapalit.
Baka madami ang magalit sa akin sa ideology ko na ito, pero isusulat ko pa din kasi konti pa lang naman ang followers nitong blog ko. Kung nababasa mo ito ngayon...[***Ailabyu!😚]
I want to trick my mind into thinking that I am absolutely free to do what I love to do.
I love to learn new things.
I love to explore new teritory.
I love to connect with people.
I love to travel.
I love nature.
Kayalang... Kapag may nagsabi sa'yo na "Chase the money/wealth"...
Will you join the race in the most used track or will you take the road less traveled?
Ang dami kong natatanggap na advice tungkol sa life and career. May mga nagdidikta. May mga nag-aalala. May mga sumusuporta. Pero..ang worst case scenario ay kapag iba ang ginawa natin kumpara sa suggestion ng majority. Napaka-laki ng risk na magalit ang pinagkaka-utangan ng loob. (DEBT WITHIN?)
Isa itong personality defect na napansin ko sa sarili ko. Because the opposite is ideal: love people and use things, sabi yan sa "The minimalist".
Ang problema adik na ako sa habit nang pag-iwas sa mga taong hindi ko kailangan. Kaunting tao lang ang kasundo ko. Kung isa ka sa kanila, congrats dahil napag-tyagaan mo akong makasama. Sa sobrang pagkagusto ko yata sa sarili ko, okay na okay ako, kahit ako lang mag-isa. Okay ako, kahit hindi ako lumabas ng bahay ng isang linggo. [***basta may pagkain, tubig at libro sa bahay] Kaya.. Beware: kapag nag-chat or text or tawag ako, sigurado yon may kailangan ako sa'yo. Sad nuh..😌
Kaya sa linya ng mga ganap ngayon sa career ko, pinili ko ang mga pagkaka-abalahan na involve ang maraming tao. Ang best part nito ay pasok din sa linya ng pinag-aralan ko nang ilang taon. Libreng training for People Skill at ng profession din. Dahil sa negosyo, tao ang puhunan at pakikisamahan.
Nag-offer kami ng maintenance, repair at supply ng mechanical equipment. Lahat ng sinosolve sa Machine Design at mga ginagamit sa Power Plant ay pwede namin tingnan, pag-aralan, palitan, o gawan ng improvement. Project deals, AutoCad drawings, fabrication etc.. Nakaka-usap ko ang mga Engineering Manager ng ibat-ibang planta.
Ang dami kong alam sa math na malilimutan ko sa tagal ng panahon dahil hindi masyadong ginagamit sa field. Isa dito ang statistics. Natutuwa ako na maibahagi sa mga mas bata sa akin kung ano ang kaunti kong alam. Training din ng public speaking para di ako nag-stutter/choke kapag nakikipag-usap ako sa mga tao.
Intersting times ahead..
Ano ang dapat ibigay ng anak sa magulang?
Ang sagot ko dito: RESPETO
Igalang natin ang genes na ipinamana nila sa atin. Sa pananaw ko, maipapakita natin ang paggalang sa kanila kung ma-maximize natin ang potensyal na mayroon tayo.
LIVE. LAUGH. LOVE.
Iyong mabuhay araw-araw ng mas mainam, mabuti, maalam at maligaya kumpara sa kahapon.
Sobrang idealist ko ba? [***sorry na.. but that is the goal, whether you'll laugh at it or not]
Ahmm...
Nag-alala ang mga magulang ko kasi baka daw mabully ako ng mga estudyante na makukulit
Ang katwiran ko naman ay hindi ako nabully ng kasing edaran ko sa school.. Iyong mas bata pa kaya sakin?
Interesting ang magturo
Magkaka-iba tayo ng preference kung paano matuto. Challenge para sa akin kung paano makuha ang atensyon ng mga estudyante.
Interesting ang bagong lugar
Ang cool ng color coding ng mga tricycle at jeep.
[***shout out po kay Tita Blenn.. Thank you po sa pag-guide sa akin sa first week ko sa Olongapo. Thank you! Thank you!]
Adapt-Adjust
Kaya yan Jess!
Fighting!😊
Libre ba mag-rant sa blog?
Pwede naman siguro.. Ang current na pinag-iisipan ko nitong mga nakakaraang araw: Ano ang dapat ibigay ng mga anak sa mga magulang kapag nakapagtapos sila ng pag-aaral?
Meron jinx ang mesa nina Tita Blenn.. Tuwing nauupo kami doon para kumain, napa-fast-forward ang oras. Feeling ko parang meron time machine. Lumilipad ang oras ng mabilis. Pakiramdam ko saglit pa lang kami nag-uusap pero pag-check ko ng relo, dalawang oras mahigit na pala kami nagkukwentuhan.
Ang rant ay hindi tungkol sa haba ng kwento. And idea na gusto kong buksan dito ay isa sa mga topic na napag-usapan namin ni Tita Blenn.
"Anak at Magulang"
Ano ang dapat ibigay ng anak sa magulang?
Responsibilidad ba ng anak na itaguyod ang mga magulang o responsibilidad ng magulang ang sarili nila?
Ahmm.. Hindi ko ma-figure out actually, kaya isusulat natin dito. Baka sakali maglinaw ang mga iniisip ko.
Siguro, kung may ranking ang mga scholar with regards to "Utang na Loob". Babagsak ang rank ko sa pinakamababa o baka negative pa.
Kung matagal ka nang nagbabasa sa blog na ito. You should know by now that I am a scholar. Habang matiyagang nagbubungkal ng lupa ang mga magulang ko sa bukid hindi nila ma-figure-out kung paano kami pag-aaralin ni Ate Jem. Mabuti na lang at may mga kamag-anak kami na nagmabuting loob. May mga scholarship program din ang gobyerno. Option din ang varsity scholarship. Ang suma ng mga bagay-bagay ay naka-ipon kami ng limpak limpak na utang na loob.
Define: Utang na loob
"Utang na loob"
-utang na tinanggap mo sa iyong kalooban na hindi mo kayang bayaran ng equivalent value kaya naisip mo na i-offer ang serbisyo mo sa pinagkaka-utangan bilang kapalit.
Baka madami ang magalit sa akin sa ideology ko na ito, pero isusulat ko pa din kasi konti pa lang naman ang followers nitong blog ko. Kung nababasa mo ito ngayon...[***Ailabyu!😚]
I want to trick my mind into thinking that I am absolutely free to do what I love to do.
I love to learn new things.
I love to explore new teritory.
I love to connect with people.
I love to travel.
I love nature.
Kayalang... Kapag may nagsabi sa'yo na "Chase the money/wealth"...
Will you join the race in the most used track or will you take the road less traveled?
Ang dami kong natatanggap na advice tungkol sa life and career. May mga nagdidikta. May mga nag-aalala. May mga sumusuporta. Pero..ang worst case scenario ay kapag iba ang ginawa natin kumpara sa suggestion ng majority. Napaka-laki ng risk na magalit ang pinagkaka-utangan ng loob. (DEBT WITHIN?)
Siguro dahil nagmula ako sa Venus..
Sa mga ka-edad ko, baka ako lang ang may interes na magsimula ng ibang pangkabuhayan kung saan ako ang "Boss".
Isa sa mga dahilan kung bakit ko pinasok ang Sales at Teaching.
I have this flaw: I use people and I love things.
Isa itong personality defect na napansin ko sa sarili ko. Because the opposite is ideal: love people and use things, sabi yan sa "The minimalist".
Ang problema adik na ako sa habit nang pag-iwas sa mga taong hindi ko kailangan. Kaunting tao lang ang kasundo ko. Kung isa ka sa kanila, congrats dahil napag-tyagaan mo akong makasama. Sa sobrang pagkagusto ko yata sa sarili ko, okay na okay ako, kahit ako lang mag-isa. Okay ako, kahit hindi ako lumabas ng bahay ng isang linggo. [***basta may pagkain, tubig at libro sa bahay] Kaya.. Beware: kapag nag-chat or text or tawag ako, sigurado yon may kailangan ako sa'yo. Sad nuh..😌
Kaya sa linya ng mga ganap ngayon sa career ko, pinili ko ang mga pagkaka-abalahan na involve ang maraming tao. Ang best part nito ay pasok din sa linya ng pinag-aralan ko nang ilang taon. Libreng training for People Skill at ng profession din. Dahil sa negosyo, tao ang puhunan at pakikisamahan.
A-mech Engineering...
Statistics sa SHS..
Intersting times ahead..
Ano ang dapat ibigay ng anak sa magulang?
Ang sagot ko dito: RESPETO
Igalang natin ang genes na ipinamana nila sa atin. Sa pananaw ko, maipapakita natin ang paggalang sa kanila kung ma-maximize natin ang potensyal na mayroon tayo.
LIVE. LAUGH. LOVE.
Iyong mabuhay araw-araw ng mas mainam, mabuti, maalam at maligaya kumpara sa kahapon.
Sobrang idealist ko ba? [***sorry na.. but that is the goal, whether you'll laugh at it or not]
Love,
J. G. Villanueva